Geen Eredienst, maar EEN SAMEN ZIJN IN DE GEEST VAN PINKSTEREN in de liederen die wij zingen en in de gesprekken.

Reactie van Truus

“Samen-zijn
Een kleine groepje gemeenteleden zijn op tweede pinksterdag bij elkaar gekomen
De rode draad van het samen-zijn was Pinksteren
Onze gedachten, gevoelens, ideeën en ervaringen hierover hebben wij met elkaar kunnen delen
Wij hebben met elkaar van gedachten kunnen wisselen over de betekenis van Pinksteren.
”
Reactie van Alba

“Lieve gemeente in Christus JEZUS,

*SJALOM*

Op de tweede Pinksterdag had ik een bijeenkomst bijgewoond in onze kerkgebouw Sjalom. Het thema ging over “Samen Zijn In De Geest Van Pinksteren”. Deze bijzondere samenkomst werd geleid onder leiding van usi Marleen Metekohy.

Persoonlijk was ik benieuwd naar de invulling van het programma en in het bijzonder naar de beleving en ervaring van de aanwezige kerkleden inclusief die van mezelf.

Het programma bestond uit de volgende zes liederen:

MZM 150 : 1,3 ; BNG 130 : 1,3 ; BNG 131 : 1,6 ; BNG 132 : 1,2 ; BNG 133 : 1,2 ; BNG 135 : 1,4

Daarbij zijn er vier bijbellezingen genomen uit het Nieuwe Testament:

Handelingen 2 : 1 en 2 ; Johannes 14 : 16 ; Handelingen 2 : 33 ; 2 Korintiërs 1 : 3 en 4.

Voor aanvang van de samenkomst richtte usi Marleen het welkomstwoord tot de aanwezigen, aansluitend gaf ze een korte toelichting omtrent de totstandkoming van deze ontmoeting. Vervolgens ging zij ter opening vóór in gebed.

De bijeenkomst begon ingetogen met het zingen van een lied. Daarna werd er beurtelings een bijbeltekst voorgelezen. Vervolgens kon een ieder vrijuit haar of zijn persoonlijke mening of ervaring vertellen wat van toepassing is op de bijbelteksten. Naarmate we verder gingen, werd het interessanter en ook steeds boeiender. Het gevoel van openheid van spreken is te vergelijken met in het maleis vertaald “Omong Hati Ke Hati”.

Met name de onderlinge interacties zorgden ervoor dat we de betekenis van de bijbelteksten beter leren te begrijpen en in de juiste context weten te plaatsen mede dankzij de input van dominee Pattikayhattu. Daardoor konden we onze eigen gevoelens én geloofsovertuiging peilen, welke van belang is hoe wij in het dagelijks leven ons geloof belijden. We leerden niet alleen de bijbelteksten maar ook elkaar iets beter te begrijpen. Dit is mijns inziens ook de meerwaarde van dit samenzijn.

Het ene moment waren we even stil om hetgeen wat we hebben aangehoord te laten bezinken, en het andere moment kregen we diverse keren de slappe lach vanwege de grappige opmerkingen van tante Njora Lawalata. Tegen het eind van deze bijzondere samenzijn raakten we geëmotioneerd door het verhaal van Semmy Pattikayhattu hoe hij ten tijde van zijn niertransplantatie zich gesterkt voelde door zijn sterk geloof in de Almachtige Vader en daarom ook geen angst voelde.

Dáár zaten wij, een klein gemêleerd gezelschap bestaande uit tien personen. Van tevoren niet wetende dat we hongerig waren naar méér. We hadden niet eens in de gaten dat het uur is uitgelopen tot een half uur later. De kracht van de Heilige Geest heeft zich over ons allen uitgestort en in vreemde talen gesproken. Een mooier slot hadden we niet kunnen bedenken toen dominee Pattikayhattu ter afsluiting in de Bahasa Tanah het Onze Vader bad.

Kortom, het was een gezegende en vruchtbare samenkomst geweest dat voor herhaling vatbaar is. Moge de Here JEZUS ons allen zegenen.

*IMMANUEL*
“